Nietylko siebie, lecz i świat cały wybawią z nędzy, niewoli i cierpień wszelkich.    



Zbudowanie takiego porządku społecznego jest ostatecznym celem walki i sprawy robotniczej.

 Zagranicą robotnicy cel ten już znają, rozumieją go i dążą wytrwale do niego. Po walce z fabrykantami i rządem, po strejkach, po długiej pracy łączenia się i uświadamiania, robotnicy zobaczą, jak im jest łatwo dokonać swego zadania — zmiany porządku społecznego i wezmą się do odrodzenia świata.

ROZDZIAŁ VIII.

Jak powinien postępować uczciwy i świadomy robotnik?

Uczciwy i świadomy robotnik, gdzie pracuje, tam powinien się starać uświadomić swoich towarzyszy. Naprzód niech im tłumaczy, czem jest sprawa robotnicza, niech uczy jedności i zachęca do czytania książek, niefałszujących prawdy.

 Z każdego wypadku, jaki się zdarzy, powinien skorzystać i odpowiednio objaśnić go swoim towarzyszom.

 Niech im tłumaczy, jak są wyzyskiwani przez fabrykantów i panów, jak cała bieda z tego wyzysku pochodzi, jakie ogromne znaczenie ma jedność i pomoc wzajemna między robotnikami.

 Robotnik, który swych towarzyszy uświadamia, powinien wytłumaczyć także, jakie są korzystne dla nich prawa fabryczne, powinien ich namawiać do tego, żeby fabrykantom nie pozwalali na żadne szachrajstwa. Powinien im mówić o 1 Maja i namawiać, żeby dzień ten świętowali przez porzucenie pracy i uczestniczenie w pochodach ulicznych i demonstracjach, w dniu tym przez miejscowy Komitet Robotniczy urządzanych.

 Powinien także ciągle przypominać swoim towarzyszom, że rząd carski jest takim samym wrogiem robotników, jak i fabrykanci, tylko jeszcze straszniejszym; że wszystkie ich wysiłki do uzyskania lepszej doli będą nadaremne lub bardzo mało przyniosą, dopóki pozostawać będą w niewoli carskiej; wydostać się zaś z tej niewoli nie można inaczej, jak tylko za pomocą walki, wypędzając z kraju cały ten najazd rządu moskiewskiego, który od tylu lat nas gnębi.

190