FILOZOFIA CZYSTEGO DOŚWIADCZENIA. RYSZARD AVENARIUS. I.

 W przedmowie do swojego „Wstępu do krytyki czystego doświadczenia", Karstanjen wymienia polskie piśmiennictwo w liczbie tych, w których filozofia czystego doświadczenia pozyskała najwięcej zwolenników. Istotnie, nazwisko twórcy jej Ryszarda Avenariusa za bezwględnie nieznane u nas uchodzić nie może: spotykamy się z niem dość często w naszych artykułach filozoficznych. Co więcej, można wyczuć u naszej publiczności, w tych warstwach jej oczywiście, które wo-góle zajmują się podobnemi rzeczami — pewne zainteresowanie względem twórcy empiryokrytycyzmu. Pomimo to wszystko ośmielam się twierdzić, że filozofia Avenariusa nie została dotychczas u nas ocenioną w całem jej niezmiernie wielkiem znaczeniu, a co więcej, iż nie została ona ocenioną dostatecznie nawet na Zachodzie.

 Ryszard Avenarius nie uczynił nic dla zapewnienia dziełom swoim popularności, przeciwnie, zrozumienie jego dzieł jest niezmiernie utrudnione, wskutek niezrównanej zwięzłości wykładu i własnej, przez samego