Jednym z największych filozofów niemieckich jest Gottfried Wilhelm Leibniz. Leibniz był niezmiernie czynnym, albowiem zatrudniał on się nie tylko filozofją, ale także filologją, prawnictwem, historją, matematyką, polityką, fizyką i teologją, a co ważniejsza, zajmuje on pierwszorzędne stanowisko prawie we wszystkich powyżej przytoczonych gałęziach ludzkiej wiedzy. Na tem miejscu nie mamy wcale zamiaru mówić o Leibniza tak wszechstronnej działalności, chodzi nam jedynie o odpowiedź na pytanie: zkąd Leibniz wziął swą filozofję? co w filozofji Leibniza jest jego własnością, a w czem zapożyczył się u poprzedników swoich ? W tym celu winniśmy przedewszyskiem rozpatrzeć się w filozofjach epoki, w której nasz filozof żył. Urodził się 1 Lipca (według nowego kalendarza) 1646 roku a umarł 14 Listopada 1716 roku*). Pierwszą swą rozprawę filozoficzną „Disputatio metaphysica de principio

 *) Guhrauer, „Gottfried Wilhelm Freiherr von Leibnitz". Breslau. 1842. Pfleiderer, „G. W. Leibniz als Patriot, Staatsmann und Bildungsträger". Leipzig. 1870. Grote, „Leibniz und seine Zeit". Hannover 1869. W tych pracach przedstawioną jest działalność Leibniza szczegółowo i wszechstronnie. W mej pracy przedsięwziąłem sobie przedstawić krótko i węzłowato działalność Leibniza jako filozofa. Obszernie omawia filozofję Leibniza dr. Kuno Fischer w 2. tomie swej „Geschichte der neueren Philosophie". Mannheim 1855. 2. wyd. 1867. Przed sobą mam 1. wydanie. Na poglądy Fischera pod wieloma względami

1