zatrwożyła kapituła metropolitalna, lecz ani jedna, ani druga nie miała odwagi i siły do przeszkodzenia postanowieniu królewskiemu. Sam Podoski wiedział dobrze, że Stolica apostolska wyniesieniu jego na stolicę gnieźnieńską usilnie opierać się będzie, dla tego chcąc osłabić ten opór zmienił nagle dotychczasowy sposób życia, garnął się do biskupa krakowskiego, Sołtyka, który krótko przedtem przystąpił był do konfederacyi radomskiej, pochlebiał mu, obrawszy go sobie za przewodnika w rzeczach wiary, i przyrzekłszy mu kierowanie się w rządzeniu Kościołem gorliwością, doświadczeniem i światłem jego, przez co go sobie tak dalece ująć zdołał, że nie tylko szczerze zajął się jego sprawą, uspokajając powagą swoją w kraju obawy ludzi prawych i religijnych co do usposobienia Podoskiego, ale sam z kapitułą swoją do Stolicy apostolskiej za nim się wstawił, zaręczając jej za zupełny zwrot ku dobremu nominata królewskiego1). Wstawiał się za nim usilnie do nuncyusza apostolskiego książę Repnin, a król lubo niechętny dla oddalenia od siebie podejrzenia, jakoby Podoskiemu chciał szkodzić, polecił bawiącemu naówczas w Rzymie sekretarzowi swemu Gighioti, aby tak u protektora Polski kardynała Albaniego jako i u papieża Klemensa XIII potwierdzenie jago przyspieszył2). Mimo te instancye papież rzeczony pod dniem 12 sierpnia roku 1767 pisze Podoskiemu, że zanim go będzie mógł na godność prymacyalną potwierdzić, odczekać wprzód musi, ażali pokaże rzeczywiście w uczynkach to, co przyrzekł słowami w listach swoich do niego pisanych3). Musiała jednakże wkrótce silna instancya poprzeć sprawę Podoskiego, gdyż już pod dniem 30 tegoż miesiąca papież rzeczony donosi mu, że go na arcybiskupstwo zatwierdził4).

Do kapituły gnieźnieńskiej wysłany został od króla z nominacyą dla Podoskiego i wezwaniem do kanonicznego wyboru jego Jan Karski, kanonik

Venerabiles sincere et fideliter Nobis dilecti. Cum ita placuerit Deo Reverendissimum in Christo Patrem Comitem Vladislaum Lubienski, Arcbiepiscopum Gnesnensem, Regni Nostri et Magni Ducatus Lithuaniae Primatem ex temporana vita in aeternam transferre beatitudinem, tali itaque casu Ecclesia pium Archipraesulum, Patria primum Senatorem ami-sit, quapropter virum similium virtutum ac qualitatum praeficere cupientes, in Reverendissi-mum tin Christo Patrem Dominum Gabrielem Podoski oculos mentis Nostrae conjecimus eumque Sanctissimo Domino ac Pontifici Maximo nominavimus, de quo cum Sinceritates et Fidelitates Vestras pro more et consuetudine certiores facimus, simul easdem hortamur, quatenus eundem Reverendissimum in Christo Patrem Dominum Grabrielem Podoski modo a Nobis nominatum in suum Pastorem et Archiepiscopum postulent concordiaque in eum et non alium conferent suffragia, Juri patronatus Nostri sese conformando et ex aequo respondendo. De reliquo Sinceritates et Fidelitates Vestras bene valere cupimus. Da-bautur Varsaviae die XXIV mensis Junii Anuo Domini MDCCLXVII Regni vero No-stro III. Stanislaus Augustus Rex." — 1) Theiner 1. c. IV. 163. Malinowski, Zy-woty Arcyb. Gnieźń, V, 136. 137. — 2) Malinowski 1. c. V. 137. — 3) Theiner 1. c. IV. 171. 172: „...Sed nobis satis adhuc non est, quamobrem in hac sola animi tui si-gnificatione conquiescere debeamus. Nostri enim muneris, atque etiam ex humanae pru-dentiae praescripto existimamus esse lente incedere, donec indagando comperimus, quod-nam in hac re gravissima et maxima verissimum sit judicium,.. etc." — 4) Theiner 1. c. IV, 175.