82

 w drogę. Zapewne dla oszczędzenia znacznych kosztów odstąpiła od dotychczasowego zwyczaju, że dwóch znakomitszych członków jej udawało się w delegacyi do króla po zgonie arcypasterza swego; jednakże nazajutrz po pogrzebie, dnia 8 października, namyśliwszy się, powierzyła poselstwo do króla doświadczonemu i dobrze na dworze widzianemu prałatowi, Maciejowi Śliwnickiemu, archidyakonowi swemu, wspólnie z kanonikiem Siemikowskim, którzy spełnić mieli niebawem wspomniane wyżej zlecenie i złożyć królestwu dar przy takich poselstwach zwykły w ilości dwustu dukatów1). Poprzednio, na dniu 15 września, kapituła wybrała jednomyślnie administratorem archidyecezyi scholastyka swego, Szymona Cbabielskiego2), który z jej upoważnienia naznaczył termin do kanonicznego wyboru arcybiskupa na czwartek po św. Łucyi, t. j. dzień 17 grudnia roku 15403). Zanim wysłańcy kapitulni przybyli do Wilna, król nie tylko wiedział już o zgonie Latalskiego, ale przez gońców spiesznych porozumiał się z królową co do osoby mianować się mającego przyszłego arcybiskupa i ulubieńcowi jej, Gamratowi, przesłał nominacyą. Dowiedziawszy się zaś od tychże wysłańców o terminie kanonicznego wyboru, naznaczył komisarzem czyli pełnomocnikiem swoim kanclerza w. koronnego, Pawła Wolskiego, starostę gostyńskiego.

 Z trzydziestu prałatów i kanoników metropolitalnych zaledwo trzynastu na wybór do Gniezna się stawiło. Reszta, wiedząc o nominacyi Gamrata i znając drogi, któremi dostawał się na biskupstwa, wstrzymała się od udziału w wyborze, nie chcąc na siebie ściągnąć odpowiedzialności za uświęcenie tych dróg przez oddanie na niego głosów. W dniu 17 grudnia, gdy się owi trzynastu wyborców zgromadzili w kapitularzu, aby dopełnić tego formalnego aktu, stanął pomiędzy nimi kanclerz Wolski, który przedłożywszy listy uwierzytelniające, wraz z nominacyą królewską dla Gamrata, w imieniu mocodawcy swego domagał się stanowczo tegoż nominata kanonicznego wyboru, z jaknajlepszej strony zgromadzonym prałatom i kanonikom go zalecając. Ci, nie myśląc woli królewskiej w czemkolwiek się sprzeciwić, przystąpili niebawem do wyboru w sposób kom

prelati sui nuper vita func.ti innotesceret, rogaretque sacram Regiam Mtem, dignaretur de alio Reipublice ecclesiastice eque proficuo ac idoneo Archiepiscopo providere, eumque sine omni cunctatione hiis maxime periculosissimis temporibus labe Lutherana infectis nominare... etc." — 1) Acta decr. Capit. Gnesn. VI, 181b: „Die Veneris octava mensis Octobris Rndi et Venerabiles domini Prelati et Canonici huius Ecclesie Gneznensis supradescripti non ita pridem unanimi illorum sententia ad Mtem Regiam Vilnam Vene-rabilem dominum Albertum Syemykowskj, Canonicum Gneznensem in nuntinm deputa-verunt, tamen laudabilem consuetudinem atque decorum istius Ecclesie in Regno pri-mariam preseferentes, presertim quod ad denuntiandam mortem domini Archiepiscopi pro tempore existentis semper dno Prelati vel Canonici aut Prelatus cum Canonico de gremio ad Mtem Regiam mittebantur, quoniam iste modus et in aliis Ecclesiis cathedralibus observatur, Rndum dnum Mathiam Slywnyczki, iuris utriusqne doctorem, Archidiaconum Gneznensem, rerum gerendarum virum peritissimum cum ipso domino Alberto Syemykowskj in nuntios deputaverunt et elegerunt... Quibus quidem dominis nuntiis supra-scriptis pro maiori Ecclesie huius et sua honorificentia dona, videlicet ducentos in auro florenos eisdem sacris Regiis et Reginali Maiestatibus magno honore exhibendos et offe-rendos dederunt... etc." — 2) Tamże VI, 178b. — 3) Tamże VI, 182.