741

 łęczycką byt już natenczas zrezygnował na rzecz synowca swego, Macieja, niedorostka, który się dopiero wybierał na studya do Rzymu, jak to niżej zobaczemy i mimo doznaną co dopiero w otrzymanej nominacyi nadzwyczajną łaskę monarchy opari się wyraźnemu życzeniu i rozkazowi jego, nie chcąc cofnąć wystawionej na synowca rezygnacyi na scholasteryą, którą tenże ofiarował był Mikołajowi Samockiemu, kanonikowi krakowskiemu i sekretarzowi swemu. Dopiero

 wrotnej stronie pierwszej karty napis Feuda Brandenburg i zawierająca na wstępie odpis dokumentów dotyczących lennictwa księstwa pruskiego ustąpionego Albrechtowi, margrabi brandenburskiemu. W dalszym ciągu znajdują się tam odpisy wszystkich dokumentów odnoszących się do promocyi Drzewickiego na stolicę metropolitalną, które nadzwyczajnie nam są pożądane, ponieważ akta kapitulne z lat 1531—1534 zupełnie zaginęły, a księga installacyjna z tego czasu bardzo jest zdefektowaną, tak iż o arcybiskupie Drzewickim tylko z ostatniego roku rządów jego w wspomnianych aktach i księdze znajdują się niektóre szczegóły zapisane. Na pierwszej stronie księgi rzeczonej wyciśnięta jest pieczęć arcybiskupa Stanisława Karnkowskiego, zkąd wnosić należy, że odziedziczoną została po arcybiskupie Drzewickim, który do niej zapisywał nie tylko sprawy i dokumenta z czasów kanclerstwa swego, ale akta i dokumenta dotyczące wyłącznie jego osoby i rządów arcybiskupich. W tej księdze znajdują się także odpisane całkowite uchwały synodu prowincyonalnego łęczyckiego z roku 1527. Dla łatwiejszego zoryentowania się w cytowaniu dalszem tej księgi, nazwaliśmy ją Liber Archiepiscopi Drzewicki, Zawarta tamże na karcie 72 nominacya jego na arcybiskupstwo brzmi jak następuje:

 „Sigismundus, Dei gracia Rex Polonie, Magnus Dux Lithuanie etc. Rme in Christo pater sincere nobis dilecte. Cum nobis nunciatum esset, Rmum in Christo patrem dnum Johannem de Lasco, Archiepiscopum Gneznensem vita fruetum esse, licet multi multisque commendacionibus nunc et multi ante tempore, ut est notum vre pti, Archi-episcopatum ipsum conati sunt apud nos obtinere nos tamen, habita ratione veteris servitii et meritorum we ptis nolentesque hanc persuasionem de nobis haberi, quod dignarum et meritarum personarum parva nobis inesset ratio, contulimus ipsum Archiepiscopatum Gneznensem vre pti, tantoque id alacriori animo fecimus, quanto magis vidimus Serenis-simos filium et coniugem nostram eam dignitatem p. vre favere et apud nos diligenter illius nomine intercedere. Ut autem illius dignitatis maior ratio habeatur, mittimus cum eo nuntio Generosum Bernardum Maczeyewsky, Iudicem Sandomiriensem et Referendarium nostrum, speramusque quod in ea dignitate ita se erga nos et Rempublicam geret vra p., ut hactenus consuevit recte et laudabiliter nostreque huius benificentie non erit immemor neque ingrata. Quia vero habemus aliquos servos inferiores, quos consolatos etiam facere vellemus, postulamus a p. vra, ut Scolastriam Lamiciensis ecclesie, cuius transferende ad alterum ex duobus nepotibus suis facultatem dudum etiam apud nos obtinuit, resignet, et mandatum procuratorium ad resignandam illam apud Sedem apostolicam per hunc nuncium nostrum huc mittat, ut de illa nos libere disponere possimus. Nam et (a) Endo dno Johanne Epo Premisliensi, collato illi alio Episcopatu sacerdotia omnia, licet fuerint ad vitam eius reservata, ita ut de illis libere pro arbitrio suo disponere pptuerit, con-tentandi alios servos causa recepimus. Quod si id vra p. reluctaretur, quod non speramus, non bene nobis de illis libere pro arbitrio suo disponere potuerit, contentandi alios servos causa recepimus. Quod si id vra p. reluctaretur, quod non speramus, non bene nobis de illius gratitudine persuadere, neque id absque magna displicentia nostra ferre possemus, prout hec et alia nuntius noster, de mente et voluntate nostra sufficienter instructus, fusius referet vre p., cui plenam fidem adhibeat et bene valeat vra p. Datura Cracovie feria secunda infra octavas Corporis Christi Anno Dni 1531, Regni nostri 25. "