582

 gdyż przy zgonie, który nastąpił w roku 1531 liczył 75 lat i 2 hyperlink wieku1). O jego wieku dziecięcym, początkach wychowania w domu rodzicielskim pierwszej nauce i wpływach na jego władze umysłowe i charakter nic zgoła ani spółczesne, ani późniejsze źródła nie wspominają. Wiemy tylko z jego własnego zeznania, że w roku 1462, licząc siedm lat wieku otrzymał z rąk arcybiskupa Jana Gruszczyńskiego, krewnego swego, Sakrament Bierzmowania i mniejsze święcenia kapłańskie (akolitat) w kościele ś. Wojciecha w Skierniewicach2), który to kościół na pamiątkę tych dwóch ważnych zdarzeń z życia swego w roku 1526 z cegły palonej odbudował i osobnego przy nim ustanowił prebendarza, jak to niżej zobaczemy. Że mu nie zbywało na sposobach i środkach do rozwinięcia nadzwyczajnych zdolności przyrodzonych, wnosić należy nietylko z pomyślnego położenia materyalnego własnej jego rodziny najbliższej3) ale z znaczenia

 1) Archiv. Consist. Varsavien., Acta acticata Archiepiscopalia Joannis de Lasco vot. III: Oitus et mors R. D. Arehiepi A. D. 1531 die 19 Maii... vite annorum 75 duorum mensium. — Acta decr. Capit. Gnesn. VI, 118. — Kronika klasztoru trzeme-szeńskiego Ms. f. 364. 365. — Damalewicz, Series Archiepiscopor. Gnesn. f. 284. — Zeissberg 1. c. f. 78. — 2) Archiv. Capit. Gnesn., Liber privileg.   II ab a. 1459 f. 352—354: „...Namque sub anno Dni Millesimo quadringentesimo sexagesimo secundo per Rmum olim dominum Joannem Gruszczynsky de Iwanowyeze, tunc Archiepiscopum Gneznensem, consanguinem nostrum, eramus per sacram in fronte chrismatis posicionem in fide confirmati, eciansi septennis tum per Dei et ipsius olim eonfirmantis Archiepiscopi sacris per accolitatus assumpcionem iniciati... etc." — 3) Po ojcu spadły na Jana Łaskiego i rodzeństwo jego dobra Łask z przyległościami, które po uczynionych działach trzymał najstarszy zapewne brat, Jarosław, najprzód wojski sieradzki, następnie wojewoda łęczycki, a nareszcie wojewoda sieradzki. Drugim z rzędu bratem był Andrzej, kustosz gnieźnieński i kanonik krakowski zmarły w roku 1510, trzecim nasz Jan, a czwartym Michał, wojski sieradzki, od którego tenże brat Jan jako kanclerz metropolitalny i ko-adjutor arcybiskupa Boryszewskiego nabył łan czyli wlokę ziemi we wsi Marzeninie i wcielił go do reszty gruntów tejże wsi stanowiącej dotacyą prałatury kanclerza gnieźnieńskiego (Archiv. Capit. Gnesn. Liber privileg. II ab a. 1459 f. 272 (811) o czem będzie niżej). Sióstr miał nasz prymas kilka, lecz tylko jedna znaną nam jest bliżej z imienia i stosunków, tj. Anna, która najprzód była za Rafałem Łobockim, a po tego śmierci poszła za Feliksa Kościeleckiego, jak dowodzi przywilej z dnia 28 maja roku 1526, przechowany w archiwum kapituły gnieźnieńskiej {Liber privileg. II ab a. 1459 f. 318), dotyczący nabycia trzeciej części młyna w Łowiczu: „Cum nuper Generosa domina Anna de Lasco, Generosi Raphaelis Loboczky relicta, nunc vero Generosi Felicis Kosczielsky (Koscielecki stoi w testamencie) consors et Rndmi Johannis de Lasco Dei gracia Archiepiscopi Gneznencis... soror germana... etc." Po trzeci raz poszła taż Anna za Zawiszę Malińskiego, którego arcybiskup w testamencie nazywa szwagrem (Zeissberg 1, c. f. 94. 106. 124), lecz po śmierci siostry swojej nieznanego imienia, ponieważ Malińskiego nazywa szwagrem już w latach 1495 i 1502, a w roku 1531 siostrę swoję Annę Malińską wspomina (Zeissberg f. 195. 198), która według wyżej przytoczonego dokumenta z roku 1526 występuje jako Kościelecka. Chyba że Łaski miał dwie siostry Anny, co się zdaje być rzeczą nieprawdopodobną. Tejże siostry Anny z Łaskich Malińskiej dzieci z pierwszego małżeństwa z Rafałem Łobockim wspomina przywilej arcybiskupa wyżej przytoczony: Macieja Łobockiego, archidyakona gnieźnieńskiego i dziekana łęczyckiego, Mikołaja, kasztelana spicymirskiego, Świętosława, Helenę, która poszła za Grzegorza Sarnowskiego, burgrabiego arcybiskupiego uniejowskiego, i drugą córkę nieznanego imienia, która była za niejakim Katowskim. Rzeczona Anna Malińska żyła