146

 drugiego synowca nieboszczyka Ścibora, wojewody łęczyckiego1). Tak więc jeden marnotrawnik zniweczył ambitne plany i zamiary prymasa, dla których całe życie z ofiarą własnej sławy i dobrego imienia u potomności poświęcił. Od tej nieszczęsnej słabości uie zdołały go powstrzymać ani pamięć na racliuuek z szafarstwa przed Sędzią najwyższym, ani charakter kapłański, ani najwyższe w kraju dostojeństwo, ani wreszcie oświata i nauka. Że był mężem uczonym i biegłym teologiem, świadczą dzieła jego przechowane do dziś dnia w bibliotece akademii krakowskiej w rękopisach2).

 1) Długosz l. o. lib. XII, 692. — 2) Wiszniewski (Histor. Literat. Pol. t. V, 21) wylicza następujące dzieła: Tractatus de sacramentis recte administrandis. — De decem preceptis et de peccatis contra eadem. — De predicatoribus et doctoribus verbi Dei. — De censura ecclesiastica et de cautelis tempore interdicti observandis. — De peccatis VII mortalibus breviter notatis.