743

 Dobrogost czyli Bonawentura Nowodworski od bolących i ciekących ócz Wydrzyoko zwany1), syn Tomisława czyli Domisława2), pochodził z starożytnego i możnego rodu Nałęczów3), z których jedna linia od wsi Nowydwór na Mazowszu nad Wisłą w pobliżu Warszawy położonej Nowodworskimi się przezwała4). Urodzony w Nowymdworze 5) około roku 1335, otrzymał staranne wychowanie pod okiem zacnych rodziców, którzy, upatrując w nim powołanie do stanu duchownego, po ukończeniu szkół w kraju wyprawili go na wyższe nauki do sławnej naówczas akademii bonońskiej, na której tak się odznaczył, że wieniec doktora prawa uzyskał6). Powróciwszy do kraju i stan duchowny sobie obrawszy, nauką, zdolnościami i pięknemi zaletami zwrócił na siebie powszechną uwagę, głównie zaś króla Kazimierza W., z którego łaski obok innych beneficyów duchownych otrzymał probostwo katedralne krakowskie. W tej godności występuje na przywileju Piotra, biskupa lubuskiego, z dnia 25 czerwca roku 1369, zrzekającego się wyroku sądu polubowego w sprawie jego naprzeciw królowi Kazimierzowi wydanego i uznaje go jako prawdziwego kościoła swego patrona i opiekuna7). Zapewne po śmierci króla Kazimierza w roku 1370 przeniósł się na dwór książęcia mazowieckiego, Ziemowita, u którego umiał sobie zjednać zaufanie i względy tak dalece, że go kanclerzem swoim mianował. Poprzednio wyniesiony został do godności prałata kantora gnieźnieńskiego. Jako proboszcz krakowski, kantor gnieźnieński i kanclerz mazowiecki wystawił na dniu 8 marca roku 1374 przywilej w Płocku, w którym książe Ziemowit za krzywdy i spustoszenia poczynione w dobrach łowickich nadaje arcybiskupowi Jarosławowi Sko-tnikiemu i kościołowi gnieźnieńskiemu wsie: Swierzysz, Niedźwiadę i Wejmo na wieczystą własność8). W roku następnym zasiadał jako kantor na kapitule jeneralnej w Gnieźnie, jak dowodzi dokument arcybiskupa Jana Suchywilk, tamże na dniu 26 kwietnia tegoż roku wydany 9). Dziekanem krakowskim był już w roku 1377 i jako taki występuje na przywileju biskupa krakowskiego, Floryana Mokrskiego, dotyczącym klasztoru Cystersów w Mogile z dnia 10 maja tegoż roku10). W roku 1378 jeździł z tymże biskupem od synodu prowincyonalnego kaliskiego do króla Ludwika na Węgry, ażeby w imieniu całego duchowieństwa polskiego domagać się od niego zniesienia lub zmniejszenia nałożonego na nie podatku11). W roku 1381 na dniu 16 stycznia podpisał w Jamnie przywilej Stefana z Jasieńca, starosty jeneralnego mazowieckiego, dotyczący przywrócenia biskupowi poznańskiemu, Mikołajowi z Kurnika, wojtostwa tamtejszego12).

 1) Bartoszewicz, iywoty Arcyb. Gniezn. — 2) Długosz, Vitae Episcopor. Posnan. (wyd. Tretera). — 3) Paprocki 1. c. str. 212. — Okolski 1. c. II, 254. — Damalewicz 1. c. f. 210. — 4) Niesiecki 1. c. III, 371. — 5) Bnzenski 1. c. II, 5. — 6) Damalewicz, Series Archiep. Gnesn. f. 210. — 7) Dogiel, Cod. diplom. Polon. t. I, 594. —Kod. dypl. wielkopl. III, 331: Presente ,,Dobrogostio decretorum doctore preposito Cracoviensi." — 8) Archiv. Capit. Gnesn., Liber privileg. saec. XV, 2. — Kod. dypl. wielkopl. III, 416: „Transivit per manus honorabilis viri domini Dobrogostii decre-torum doctoris, cancellarii nostri nec non cantoris Gneznensis et prepositi Cracoviensis. — 9) Archiv. Capit. Gnesn. Nr. 202. — Kod. dypl. melkopl. III, 436. — 10) Zbior dyplo-matów klasztoru mogilskiego str. 3. — 11) Kronika Jana z Czarnkowa 1. c. II, 683. — 12) Archiv. Capit. Posnan, V, 3. — Kod. dypl, wielkopl. III, 502: „Presente Dobro