XXIV.  DOBROGOST NOWODWORSKI.

Jednomyślnym wyborem kapituły metropolitalnej po śmierci Jana Suchywilk w roku 1382 naznaczony był następcą jego na stolicy gnieźnieńskiej Do-brogost z Nowegodworu Nowodworski, kantor gnieźnieński, dziekan krakowski, kanonik poznański i mistrz dekretów, lecz zawiść i uprzedzenie nie tylko go od tejże stolicy odsądziły, ale na prześladowania, zawody i więzienia naraziły, jakeśmy to w żywocie arcybiskupa Bodzanty obszernie opowiedzieli. Miejsce jego zajął mniej zasłużony ulubieniec królewski Bodzanta, a gdy ten w roku 1388 przeniósł się do wieczności, kapituła wspomniana w porozumieniu z królem Władysławem Jagiełłą ponownie na Dobrogosta głosy swoje jednomyślnie oddała, atoli i tą razą nie doszło go arcybiskupstwo, które wskutek usilnych zabiegów i starań Władysława, książęcia opolskiego, dobrzyńskiego, kujawskiego i wieluńskiego, papież Urban VI wbrew woli króla i kapituły własną powagą swoją oddał synowcowi tegoż Władysława, Janowi, książęciu opolskiemu, Kropidło zwanemu, natenczas biskupowi kujawskiemu. Dopiero gdy ten po pięcioletniej blisko daremnej z królem, kapitułą metropolitalną i większą częścią duchowieństwa archidyecezalnego, niechcących go żadną miarą uznać arcybiskupem, walce, zmuszony był zrzec się arcybiskupstwa w roku 1394, Dobrogost po trzeci raz przez kapitułę wybrany i przez króla Władysława usilnie popierany, w tymże roka przez papieża Bonifacego IX potwierdzony, w tryumfie po dwunastoletnich zawodach i rozlicznych przykrościach zasiadł nareszcie na stolicy arcybiskupiej.