410

 odbywane synody i wydawane na nich nader zbawienne i roztropne ustawy. To też za jego czasów, mimo bezustanne w kraju rozruchy, Kościół nie tylko pod względem materyalnym ale i moralnym prawdziwie tryumfował, jak to spółczesne i późniejsze kroniki ku szczególniejszej chlubie i zasłudze arcybiskupa Fulkona poświadczają, oddając przytem osobistym jego cnotom i zaletom nader zaszczytne pochwały1). Odzyskaniem rozległych dóbr łowickich, licznemi nadaniami książąt i panów, zakupnem z własnych zasobów i nader korzystnemi zamianami majątek Kościoła swego gnieźnieńskiego niezmiernie podniósł, używając dochodów jego na budowę kościołów, jako to w Lędzie, Sulejowie, Gnieźnie 2) i wielu innych miejscach, na zapatrywanie dawniejszych świątyń Pańskich w fundusze i sprzęty do służby Bożej potrzebne, na wspieranie ubóstwa i szpitali. Osobliwy opiekun klasztorów, nie tylko nadania poprzedników swoich chętnie potwierdzał, jako to klasztorowi lubiązkiemu dziesięciny w okolicy Nakła 3), ale nowemi je opatrywał, darowawszy klasztorowi sulejowskiemu wieś Kępino 4), klasztorowi lędzkiemu dziesięciny należące do kaplic śś. Piotra i Andrzeja 5) i t. d. Miłośnik ubogiej uczącej się młodzieży szpitalowi gnieźnieńskiemu będącemu pod zarządem kanoników regularnych grobu Chrystusowego wieś Ździechowę na utrzymanie tejże młodzieży przekazał').

 Nie dziw, że dla tylu zasług, cnót i dzielności arcybiskup Fulko w wielkiem był poważaniu u papieżów spółczesnych: Grzegorza IX, Innocentego IV i Aleksandra IV. Pierwszy bullą z dnia 4 czerwca roku 1238 pozwala mu nosić krzyż przed sobą przy publicznych pochodach i uroczystościach w nieobecności legata apostolskiego w Polsce, piękne mu przy tej sposobności oddając pochwały7). Wszyscy trzej zaś zaszczycali go rozmaitemi ważnemi poleceniami i przywilejami. Grzegorz IX poleca mu, aby stawał w obronie poddanych polskich naprzeciw uciskom książąt w roku 12338); nadaje mu w roku 1236 przywilej, mocą którego nie wolno go zapozywać listami czyli cytacyami apostolskiemi nad dwa dni po za granicę archidyecezyi9). Innocenty IV bullą wydaną z dnia

 1) Kronika Godysława Paska 1. c. II, 582. 583: ,,Vir in moribus compositus, literatus et honesłe vite. Sub cuius regimine eccłesia polonica in omnibus feliciter trium-phabat." Rocznik wielkopolski 1. c. III, 33: ,,Vir bonus in moribus et honesłe vite; sub cuius regimine tota ecclesia polonica triumphavit." Długosz 1. c. lib. VII, 752: Vir grandaems, literatus et religione plenus." Damalewicz 1. c. f. 134: „Non degenerem hic a patris et patrui se vestigiis atque invicti animi fortitudine praestitit; nam cum oblatam sibi ultro dignitatis metropoliticae culmen .. . suscepit, ita ex illa specula Eccle-siarum libertatibus prospexit, ut cervicosa superborum ducum colla censuris et clavibus Ecclesiae submitti oportere generose ac gloriose successores docuerit." — 2) Orgelbranda Encykl. powszechna t. XX, 515. — 3) Archiw. rząd. pozn. Leubus 1. Kod. dypl. wielkopl. I, 136. 142. — 4) Kod. dypl. wielkopl. I, 186. — 5) Archiw. rząd. pozn. Ląd. Lib. privileg. B. Kr. 38, Kod. dypl. wielkopl. I, 187. — 6) Archiv. Capit. Gnesn. Nr. 24. Kod. dypl. wielkopl. I, 291, — 7) Theiner. 1. c. I, 34, Kod. dypl. wielkopl. I, 178 : „Nos igitur attendentes, quod non sunt tibi armature celestis insignia deneganda, qui contra tue persecutores ecclesie certamine fere incessante laboras, presentium tibi auctoritate concedimus, ut per tuam provinciam ante te deferri facias crucis signum, nisi eum apostolice Sedis legatus in Polonia fuerit constitutus." — 8) Theiner 1. c. I, 22. Kod, dypl. wielkopl. I, 126. — 9) Theiner 1. c. I, 30. Kod. dypl. wielkopl. I, 162.