3

 politycznemi, a może więcej jeszcze widokami zjednania Chrystusowi i Kościołowi jego tak znakomitego książęcia i całego pobratymczego narodu, powierzyła losy swoje w ręce Mieczysława i zaślubiwszy się z nim, przybyła do Polski według jednozgodnego podania starożytnych kronikarzów naszych w roku 965, 1) ufna w pomoc Bożą, że niezadługo spełnią się jej nadzieje i widoki. Dytmar, spółczesny tym wypadkom kronikarz czeski, dobrze poinformowany, bo z Polską w ścisłych zostający stosunkach, opowiada o nowej księżnie polskiej, że widząc małżonka swego zawikłanego w błędach pogańskich, starała się najprzód, pozyskać serce jego, aby go tem łatwiej do przyjęcia wiary ś. nakłonić, a potem przy pomocy kapłanów do Polski jej towarzyszących, po mozolnej, ale roztropnej pracy doprowadziła go do uznania błędów wspomnianych, uwierzenia w Chrystusa i jego naukę, a nareszcie do przyjęcia z rąk kapłana czeskiego, Bohowida, nadwornego kapelana księżnej, chrztu ś. w stolicy państwa swego, Gnieźnie2).

 Z tego opowiadania spółczesnego Dytmara, jako i z kroniki późniejszego Boguchwała8) pokazuje się, że Dąbrówka została małżonką Mieczysława na rok przed jego nawróceniem się i chrztem, że zatem twierdzenie Wincentego Kadłubka4), autorów Kroniki Polskiej 5) i Kroniki Książąt Pol

1) Bognchwal, Chronicon Poloniae edit. Sommersberg. Silesiac. rer. Scriptor. t. II, f. 24: „Et tandem DCCCCLXV anno Dambravcam sororem sancti Venceslai duxit in uxorem." — Bocznik Traski w Monumenta Polon. histor. t. II, 828: ,,Anno Domini 965 excelleutissimus dux Mescho accepit Dobrovcam sibi in uxorem, christianam videlicet de Bohemia." SpominM Qnieznieitskie (tamze) t. III, 42: „Anno Domini 965 Dambrowka de Bohemia nupsit Mesconi duci Poloniae." — Rocznik Swiętokrzyski tamże t. III, 60: „. . . anno donuni 965 dux Meszko Poloniae. . . duxit Dambrowkam." — Rocznik Maiopolski tamze t. III, 140: „965. Excellentissimus dux Mesko accepit Du-browkam sibi in uxorem." i t. d. 2) Dithmari Chronicon ]. c. f. 97. 98: „Hic (Miseco) a Boemia regione nobilem sibi nsorem senioris Bolizlavi duxerat sororem, quae sicut so-nuit in nomine, apparuit veracius in re. Dobrauca enim Sclavonice dicebatur, qnod Teu-tonico sermone Bona interpretatur. Namque haec Christo fidelis, dum conjugem suum vario gentilitatis errore impliciturn esse perspiceret, sedula revolvit augustae mentis deli-beratione, qualiter hune sibi sociaret in fide et omnimodis placare contendit, non propter triformem mundi huius uocivi appetitum, quin potius propter futurae mercedis laudabilem ac universis fidelibus nimis desiderabilem fructum. . . Laboravit enim pro conversione coniugis sui ac exaudita est a benignitate conditoris sui, cuius infinita bonitate persecutor suimet studiosus resipuit, dum crebro dilectae uxoris hortatu innatae infidelitatis toxicum emovuit, et in sacro baptismate naevum originalem detersit, et protinus caput suum et seniorem dilectum membra populi hactenus debilia subsequuntur... etc." 3) Boguchwala Kronika w Bielowskiego Monumenta Polon. histor. t. II, 482 i u Sommersberga Sile-siacar. rer. Script. (Lipsk 1730) t. II, 24: „Et tandem DCCCCLXV anno Dambrovcam sororem sancti Venceslai duxit in uxorem. Anno sequenti cum tota gente Lechitarum seu Polonica, uxore suadente ac divina gratia inspirante (sacrum) baptisma suscepit. , . etc." 4) Chronicon w Monum. Polon. histor. II, 275, 276: „Huic enim catholicae fidei amantissimae non prius nubere collibuit, quam universae Poloniae regnum cum ipso rege christianae professionis suscepissent characterem. , . etc. 5) Chronica Polonorum w Monum. Polon. histor. t. III, 616: „Qui dum procaretur (procuraretur) Dobraucam filiam ducis Boemiae, illa consensum nuptiis praebere noluit, quousque repudiaret septem pelices, quibus vicissim commiscebatur et christianam fidem suscipiens baptizaretur."

1*