263

 pełną zasługują wiarę, i lubo rzeczone materyały do kanonizacyi tegoż arcybiskupa z archiwum kapituły gnieźnieńskiej w sposób niewytłomaczony znikły, wydane niezawodnie któremu z prymasów sprawą tą się zajmujących, to przecież z akt kapituły rzeczonej i z innych źródeł podania ks. Damalewicza w głównej części uzasadnić i potwierdzić się dają, jak to osnowa niniejszego żywota najlepiej wykaże.

 Bogumił (Deogratus) pochodził według wywodu Damalewicza z sławnego rodu Poraitów i był w prostej linii prawnukiem ś. Wojciecha, którego brat rodzony Poraj, uszedłszy rzezi pragskiej, osiedlił się w Polsce, gdzie potomkowie jego doszli wkrótce do wielkiego znaczenia i zamożności. Jedyny syn jego, Poraj, pozostawił dwóch synów: Boguchwała i Radosta, a pierwszego z tych dziećmi byli: Radost biskup krakowski i Boguchwał, kasztelan gnieźnieński 1). Ten ożeniony z Katarzyną z Gryfów, siostrą arcybiskupa gnieźnieńskiego, Jana, spłodził dwóch synów: naszego Bogumiła i Boguchwała, późniejszego zakonnika w nowo założonym klasztorze Cystersów w Łeknie2), o którym będzie niżej. Urodził się Bogumił w wsi dziedzicznej Koźminku8) w pobliżu Dobrowy czyli Dąbrowy, w dawnem województwie sieradzkiem w dzisiejszej gubernii kaliskiej, dekanacie i powiecie kolskim, parafii dobrowskićj położonej, dawniej do archidyecezyi gnieźnieńskiej, dziś do dyecezyi kujawsko-kaliskiej należącej, na początku wieku XII*) Wychowany wraz z bratem Boguchwałem pod okiem świątobliwych rodziców, od samego dzieciństwa odznaczał się głęboką pobożnością, rzadką skromnością, łagodnością i anielską niewinnością życia, w których to cnotach brat pilnie go na

Gnesnensis, Eremitae Camaldulensis a Stephano Damalevicio S. T. D. Canonicorum Regularium Congregationis Lateranensis ad Sanctum Nicolaum Calissiensi Praeposito etc. ex antiquissimis gravium authorum chronicis excerpta etc. ł dwa nowsze; jedno łacińskie pod tym samym tytułem, odbite w Kaliszu r. 1803 w 8-ce jak dwa poprzednie, drugie w tłomaczeniu polskiem przez ks. Bartłomieja Sokołowskiego, kanonika płockiego, kustosza i ofticyała uniejowskiego, p. t. Historia świątobliwego życia BŁ Bogumiła, niegdyś Arcybiskupa Gnieźnieńskiego, a potem przez lat 12 w pustyni dobrowskiej w dziedzictwie własnym pobożnego Eremity, którego drogi Ciała depozyt wielkiemi cudami i łaskami słynący, w kolegiacie uniejowskiej założony jest etc. w Kaliszu w drukarni 8. J. 1748 w 4. — 1) W tymże żywocie nazywa autor ojca bł. Bogumiła Mikołajem, a w żywotach arcybiskupów gnieźnieńskich Boguchwałem. Ponieważ w ostatniem miejscu cały rodowód dokładnie przytacza, mając zapewne przed sobą źródła, przeto drugiego imienia trzymać się wypada. — 2) Według wywodu Damalewicza układa się następujące drzewo rodowe bł. Bogumiła:

Sławnik i Strzezysława

Wojciech, Poraj, Gaudencyusz.

Poraj

Boguchwał Radost

Radost, bisk. krak.      Boguchwał, kasztelan gnieźnieński. Bogumił, arcybiskup       Boguchwał, Cysters.

 Zob. Series Archiep. Gnesn. 105. 106. Vita S. Bogumili (ed. Varsav. de a. 1714) f. 5. 6. — 3) Dziś Koźmin w parafii dobrowskićj. — 4) Damalewicz, Vita S. Bogumili f. 6.