304 ŚREDNIOWIECZNE POMNIKI [114] probaturum. Nos itaque in tali casu decernimus lohannis probacionem fore admittendam super eo, quod in platea, dum ipsum lohannem insequeretur, vulneravit, cum dictus P. non vitam defendendo, sed iuiuriam sibi illatam ulciscendo noscitur lohannem vulnerasse. [12] De mutnato tritico. Franciscus Gregorio mutuavit triginta mensuras tritici, quas pluries monitus non restituit, G. vero quesivit ab ipso F., quando sibi predictum triticum mutuasset. Respondit, quatuor anni iam elapsi. Nos vero ipsi Fran­cisco imposuimus silencium propter tanti temporis decursum. [13] De prescripcione citacionis. Statuimus insuper, quod passus damna per furtum vel spolium in pecoribus vel pecudibus 1) infra annum evocandi ad iudicium, quem voluerit, habeat facultatem; pro iumentis vero aut equis per duos annos, peramplius vero non admittetur. [14] De Insoribus taxillorum. Ut nocivus ludus taxillorum abiciatur, per quem sepius iusti patres filiorum excessu de bonis pelluntur, et deducuntur absque demeritis ipsorum ad nimiam paupertatem, statuimus, ut si aliquis filius, utroque parente sano existente, perluserit alicuius pecunie quantitatem , predicti ludentis parentes non tenebuntur ipsi victori pro ipsorum filiis ad alicuius pecunie deluse satisfaccionem. Idem dicimus de Iudeis, si Iudei mutuaverint pecuniam filio tali, existentibus parentibus aduc sanis. Sic eciam dicimus de omni contractu inito cum filio, quod non valeat, cum sit in potestate paterna constitutus, prop­ter hoc, quod non habet dominium alicuius rei vel aliquam possessionis tradicionem. Insuper decrevimus, ut nullus deinceps terrigena noster cum alienigena, cuiuscunque status condicionisve existat, in regno nostro ludat taxillos ad prestam, solum pro parata pecunia; quia sic nec ipse victus victori ad aliquam solucionem seu satisfaccionem tenebitur. Si quis vero superveniens post hoc statutum, pro pecunia sic evicta acriter monuerit suum debitorem eum turpibus verbis, vel eius fideiussorem maledixerit, quocienscunque istud fecerit sive vituperaverit pro debito prelibato, tociens illi pro sua verecundia penam que dicitur pyacz[nadzesz]cza 2) solvat, et nostro iudicio nihilominus similem penam assignabit. [15] De lusoribus filiis super equos vel alias res. Filius nondum emancipatus, constitutus in paterna potestate, nec a fratribus divisus seu separatus, si globisando vel tessarisando aliquid perdiderit, 1) Po słowie pecudibus następują w rp. aut iumentis vel equis , które sam pisarz przekreślił. — 2) Kp. pyaczcza.