KODEKS BANDTKIEGO IIgi. [2] simus1) sola delictorum prohibicione contenti, sed eciam ut penam delinquen- tibus imponamus. Introduccio. In concipiendis igitur et ferendis sentenciis solummodo habentes Deum pre oculis, ne velut fame sue prodigi et persecutores contra eorum consci- enciam et honorem iusticiam ledant aut per fraudes alicui parti procedant in gravamen, statuimus, ut si aliquis iudex ordinarius vel 2) delegatus, timore Dei postposito, inique3) sentenciaverit contra aliquem clientulum et alteri parti ipsum condemnando super hereditate aut alia re certa in iudicium de- ducta, et propter hoc pars dampnata ad superiorem appellat, et quia moris est in iudicio Polonicali, quod iudex a q[uo, cui]us sentencia per partem im- pugnatur non prius (vult nec tenetur suam sentenciam defensare, nisi prius per partem tres marce aut pelles mardurine) assignentur4) || sibi, ut [f. 19] in penis parilitas habeatur, si idem iudex vincatur per partem condempnatam, pelles aut tres marcas receptas, prout supra cum pena pyathna[dzeszcza] suffusus 5) rubore suo adversario restituat, qui ad superiorem in falsa pro- nunciacione e[vo]cavit 6). Captacio 7) benivolencie. [f. 200] Non debet reprehensibile neque mirum iudicari, si secundum temporum varietatem, consuetudines et humana facta varientur, cum cuilibet virorum non || sufficiet fortitudine pollere vel armorum pulcritudine esse or- [f. 21] natum 8), si moribus et scienciis non fuerit decoratus. Et ob hoc nos Kazi- mirus, Dei gracia rex Polonie, una cum baronibus nostris, nutu et voluntate Dei considerantes, quod iuxta temporum antiquitatem, in terris dominio no- stro9) subiectis plerum[que cause in iudiciis] non uniformiter, sed secundum capitum [et animorum vari]etatem, quamvis super uno et eodem [facto vario et diversimode] deciduntur et diffiniuntur, ex qua varietate questiones seu cause plerumque post multiplices vexaciones remanent quodammodo immortales, unde ad laudem omnipotentis domini, eius matris beate Marie et tocius cu- rie celestis, ad honorem commodumque et utilitatem nostrorum subditorum, 1) Cod. sumus. 2) Cod. ut. 3) Cod. utique. 4) Cod. assignatur. 5) Cod. fussus. 6) Tu następuje t. z. Arbitrium Iaroslai z r. 1361, wypełniające karty 19 i 20 rękopisu, a to aż do ostatniego ustępu (Iu cuius rei testimonium etc). Zabytku tego nie ogła- szamy, ponieważ wydanym on został przez Prof. Piekosińskiego z oryginału, w obec którego wszystkie póżniejsze odpisy straciły na znaczeniu. Por. Kod. Dypl. Kat. Krak. I. p. 285. 7) Cod. Capcio. 8) Cod. armatum. 9) Cod. nostris.