6 Z 1605 R. 67 4. Von gemeinem Kasten undt Rechnungen. Die Vorsteher werden förderlichst einen besonderen Kasten anfertigen lassen, dorein alles Allmoss undt Kirchengeldt gesamlet werde, wovon sie jährlich auf Johannis des Teuffers Geburtstage dem Herrenhaltter gedachter Dorffschäfften gebührliche Rechnung zue thuen schuldigk sein sollen. Vorgeseczte Artickel undt Puncten dieser Ordnungk vorbehelt ein erbar Rath sich undt ihren nachkommenden zue endern, bessern, mehren oder mün- den), so wie es die Gelegenheit undt Notturft der Zeit erfordern wirdt. Actum in Senatu den 26 Augusti im tausent sechshundert unndt funf- zehenden Jahre. 7. Oliwa, 28 listopada 1616 r. Wükiers dla wsi klasztoru oliwskiego. Oryg. nieznany. Dr. 1. wspołczesny, 3 karty folio (Archiwum biskupie chełmińskie, w rę- kopisie z połowy XVIII wieku, zawierającym rożne odpisy i wyciągi, zebrane przez ks. Jakoba Fandikejskiego, i zatytułowanym przezeń: Varia acta. Ob. ks. Stanisław Kujot, Trzy wilkierze miejskie, Fontes Towarzystwa Naukowego w To- runiu, t. V, str. 188). — 2. Kujot, j. w. str. 210—224, według Dr. 1. Wilkierz albo prawo do wszystkich dobr i wsiow oliwskich należące, w roku 1616 wydane. My brat Dawid Konarski z przejrzenia Boskiego opat klasztoru oliw- skiego, cistercjeńskiego zakonu, diecezji włocławskiej, umyśliliśmy z szczerej i uprzejmej ojcowskiej miłości i starania tak nam, jako i miłym sukcesorom naszym ku wiecznej pamiątce w pismo podać, cośmy ku chwale Bożej w za- chowaniu starożytnej katolickiej rzymskiej wiary naszemu i poddanych naszych dobremu i ku lepszemu porządkowi Oliwy i przynależących majętności, emfi- teutow, także i poddanych, być rozumieli, obiecując sobie, że przez to czasow przyszłych pokoj, jedność i dobre sąsiedztwo mocnie szczepione, fundowane i ugruntowane być może i na potomne czasy zachowane. Pragniemy tedy, aby we wszytkich naszych i klasztoru naszego wsiach niżej napisane punkta i arty- kuły miasto wilkierza były, ktore wszyscy obywatele oliwscy, emfiteutowie, jako i dannicy, gburzy, poddani i luźni, pod klasztorem naszym osiadli, dobro- wolnie i ochotnie przyjąć i napotym nienaruszone zachowane uczynkiem peł- nić mają. I. Naprzod, aby się Bogu, stworcy naszemu, przystojna chwała oddawała i poddani nasi przytym zbawienie obmyślali i o nie się pilnie starali, będą po- winni z żonami i z dziatkami do starożytnego rzymskiego katolickiego kościoła apostolskiego z wielką ochotą na zwykłe chrześciańskie nabożeństwo chodzić; pod utratą majętności imienia swego żadnej inszej wiary nie powinni mieć ani się jej trzymać. 9*