Z 1745 R. 297 pod sztrafą czterdzieści grzywien. Powinien także będzie na wszystko jako- czujny i przezorny przełożony pilne dać baczenie, aby przez niedbalstwo jego- ani miasto Jego Krolewskiej Mości Poznań w prowentach decessu ani dzie- dzina zegierska krzywdy ani zgromadzenie jakiej nie cierpiało opressji, pod sztrafami wzwyż opisanemi i złożeniem z urzęda niechybnem. Artykuł 29. To się też całemu zgromadzeniu zegierskiemu zaleca i surowo przyka- zuje, pod karą na przeświadczonego grzywien piętnastu, aby żaden gospodarz nikomu obcemu z trzecizny na rolach swoich siać nie pozwolił, ale sam pole swoje ile możności obsiewał, na co szulc i z kolegami swemi baczyć powi- nien, pod sztrafą 10 grzywien. Artykuł 30. Prawo teraz sobie za konsensem trzech miasta Jego Krolewskiej Mci Poznania porządkow przez nas niżej podpisanych i wyżej wyrażonych szafa- rzow konferowane i ustanowione przy każdej elekcji nowego szulca albo przy jego instalacji i fundowaniu swojej jurysdykcji sołeckiej dla wiadomości każ- dego osobliwie z nowa nastających gospodarza aby czytane było na sesji całemu zgromadzeniu, postanowiamy, albowiem niewiadomość prawa tego ni- kogo i z przewinionych od kary i sztrafu ekskuzować nie będzie mogła. Artykuł 31. A lubo w artykule dziewiętnastym, dwudziestym, za usilną tak zgroma- dzenia zegierskiego jako i gmina ratajskiego prośbą obiedwie te dziedziny dowoli przyjmowanie bydła na paszą dla racji tam położonej miały sobie zo- stawione, ale że tej wolności na złe zażyli, ponieważ wiedząc, że bydło z gru- bli i miasteczka do jurysdykcji miejskiej poznańskiej należących żadnej nie było podlegające zarazie, tego jednak bydłaa lubo od niego zatwor płacić według dawnych zwyczajow pomienieni przedmieszczanie deklarowali, żadnem sposobem przyjąć nie chcieli, za co przez dekret urzędu szafarskiego w so- botę przed niedzielą świętej i nierozdzielnej Trojcy najbliższą, to jest dnia czwartego czerwca roku Pańskiego tysiącznego siedmsetnego czterdziestego szostego ferowany są kary winnemi uznani, przeto postanowiamy, aby napo- tem zawsze bydło z przerzeczonej grabli i miasteczka na paszą pod sztrafą w dekrecie wzwyż mianowanym, wyrażoną przyjmowali, za co zatwor według zwyczaju brać będą powinni; chyba żeby na przerzeczonych przedmieściach zaraza na bydło panowała, tedy naonczas od przyjmowania bydła na paszą woli będą. Artykuł 32. Jeżeliby ktory gospodarz z jakiejkolwiek przyczyny gospodarstwo swoje sprzedawać a za granicą Krolestwab Polskiego wybrać się chciał, tedy czwartą 29. a W tekście: bydło. b W tekście: Krolestwo. Archiwum Komisji Prawniczej. T. XI. 38