USTAWA DLA WSI MIASTA POZNANIA DEBCA 25 i pilnym, nieutratnym, zachowującym się według przykazania boskiego. Kto- ryby się zaś taki zbytkujący, niegospodarny albo utratny znajdował, takowego zaraz panom szafarzom doniesć powinni, ażeby na jego miejsce innego osadzić, pod winą dwudziestu reystalerow za niedbalstwo na każdego szuka nakazujemy. Punkt dziesiąty. Podatki wszelkie opisane albo jakie przypadkowe i czynsze kos cielne, jeżeliby się jakie należące pokazać miały, z tymi do- nikogo się nie referując, tylko do panow szafarzy o nich donieść a inne zwy- czajne wypłacać, kwity na nie odbierać powinni będą, obligujemy. Punkt jedenasty. Ludzi szukających mięszkania abo osady, obcych lub swoich własnych, gdy się rodzaj rozszerzy, ażeby żadnych nie oddalali dla przyczynienia rol i czynszow, jako i podatkow płacenia, a jeżeliby się zmieścić nie mogli, to na inne dobra miasta Poznania, ktorzyby się chcieli zostać za dyspozycją panow szafarzy, w czem pomienionych ludzi dąbczyńskich obligujemy. A gdyby się na ktorego pokazało, żeby takowych ludzi odwodził i był przeświadczony, dziesięć reystalerow winy na niego pokładamy, ktore panowie szafarze egzekwować będą powinni. Punkt dwunasty. Na ochędożenie miasta i wywożenia wszyscy go- spodarze i połgospodarze po Wielkiej Nocy lub przed Świątkami, osobliwie na procesje Bożego Ciała w rynku chędogo aby było, każdy bydło mający z wozem, komornicy zaś bydła nie mający do nakładania z naczyniem, co- rocznie trzy dni wywozić i wczas przyjeżdżać albo, nie trudząc bydła, codziennie do Dębca z sobą paszy nabrać, zostając na noce, do trzech dni powinni będą; także do sieczenia łąk dla potrzeby miasta na szafarnię tak gospodarze jako i połgospodarze a komornicy do grabienia po dwa dni odprawić powinni będą; szarwark ku potrzebie gwałtownej miastu za uwiadomieniem dzień jeden mają odprawić, co wszystkiego uczyni przez rok dni sześć, obligujemy i ustanawiamy, pod winą i osądzeniem według występku i skargi na tego, ktoryby był temu szarwarkowi i robociinie przeciwny. Punkt trzynasty. Posłuszeństwo wszelakie i wszelkiego czasu, gdy w potrzebie miasto żądać będzie za oznajmieniem i doniesieniem panow sza- farzow w jakimkolwiek interesie, aby się żaden nie wzbraniał ani wymawiał z pomienionych ludzi dąbczyńskich, pod karą i osądzeniem w szafami naka- zujemy i onych obligujemy. Punkt czternasty. Ażeby ludzie dąbczyńscy względem sobie powie- rzonych dobr nieruchomych i swych przysposobionych ruchomych wiedzieli sukcesjonalny porządek, więc takowym sposobem opisujemy i postanawiamy: Najprzod dobra nasze onym powierzone, grunta, role, łąki, pastwiska, zarosłe, ogrody, nie mają nikomu innemu powzdawać i na swoje miejsce osadzać bez wiadomości panow szafarzy ani na nie długow lub każdy z oso- bna lubo wespoł wszyscy z całem gminem gospodarze i połgospodarze zacią- gać na też dobra, tak od Ichmościow księży, jako ichmościow szlachty, ani od żadnego pospolitego człowieka, pod przepadkiem takowych piniędzy; ktoby co pożyczył i ktoryby się ważył takowy występek uczynić i nań się odważyć