WILKIERZ MIASTA POZNANIA DLA WSI LUBONIA 23 quo ne depereat (sub forma veteri vidimus), petierunt idem ius collatorium per oblatam ad acta praesentia suscipi, iisdem inscribi, originale vero sibi extradi mandari, quod quoniam acta de iure nemini deneganda venjunt, ob- tinuerunt obtinentque. Actum per praesentem. Eius porro iuris sibi collati ac actis praesentibus inscripti is est, qui de verbo ad verbum fideliter descriptus, sequitur tenor estque talis. Poczem następuje tekst ustawy. Po tekście nastę- pujący ustęp: Post cuius quidem iuris collati ad acta praesentia porrecti in- grossationem suprascripti offerentes originale rursus ad se receperunt et de recepto officium praesens et cancellariam quietaverunt quietantque actus prae- sentis virtute. In nomine Domini. Trzy porządki miasta JKMci Poznania, jako to: burmistrz z radą, wojt z ławnikami i dwudzieści mężowie oraz szafarze jako administratorowie dobr niniejszego miasta roku Pańskiego tysiącznego siedm- setnego dziewiętnastego dnia pierwszego miesiąca sierpnia. Wiadomo niech będzie każdemu, ktorym teraz i na potomne czasy należy wiedzieć, jako w dobrach naszych do miasta Poznania przyległych mając wieś Lubon nazwaną, ktora niedawnemi laty przez wojnę szwedzką i częścią przez rożne inkursje zrujnowana, do tego przez morowe powietrze, ktorym Pan Bog był nawiedził i całe miasto Poznań z okolicznościami w roku 1709, z ludzi obrana, ażeby znowu do swojej perfekcji przyjść mogła i należytej osady, czyniliśmy staranie i publikacje wydali na sprowadzenie ludzi z ogłoszonemi wolnościami do lat pewnych. Gdzie podała się okazja i zaszła prośba do porządkow i urzędow naszych pewnych przychodnich niemieckich cudzoziemskich sobie wolnych ludzi, szukający(ch) z ogłodzonego kraju swego pożywienia i obejścia, ktorzy sobie upodobali toż miejsce do swego się osadzenia i mieszkania w pomie- nionej majętności Luboniu. Więc ich prośbę wyrozumiawszy i przyjąwszy, mając w refleksji potrzebę tego, aby tym prędzej majętność powstać mogła, a ile do tego katolicy świętej apostolskiej stolicy rzymskiej wiary ludzie i żeby się po świecie nie błąkali, oraz uważając, jako niemiecki lud radł wszelki porządek i gospodarstwo dobre utrzymuje, posłuszeństwo zachowuje, podatki lub czynsze przyzwoite na czas przypadający radł wypłaca, ustawy lub robocizny bez wszelkiego przymuszenia chętnie sprawuje i w wszelkich powinnościach i rozkazach powolny bywa, dlatego pozwoliliśmy tymże ludziom niemieckim osadzenia się i budowania na tejże wsi naszej Luboniu, powzdając im do niżej należące grunta, role, łąki, pastwiska, zarośle, ktorychby tak do opału jako do budynku potrzebę swoją mieli, z obligacją jednak wszelkich ciężarow, co do chłopow należy, a ku pożytkowi miasta całego, opisując im obserwę, jako się zachować, rządzić i jakie ciężary ponosić będą powinni. Ktorych ludzi i ich sukcesorow na potomne czasy konserwować chcemy pod kondycjami z punktami w ten niżej opisany sposob: Naprzod w punkcie pierwszym Ażeby potomności wiadomo było, co za ludzie i gospodarze po imieniu i przezwiskach przyjęci są, opi- sują się: i