1677 409 9. Przytem IMci p. komisarzowi naszemu dobrze nam wiadomą od skarbu koronnego IMci p. Jana Strzemeskiego, rotmistrza J. Kr. Mci, zalecamy krzywdę, której dla przysługi Rzptej mając oschłą asygnacyą za swoje własne pieniądze chorągiew do obozu stawił i ma­ jętność Dachnów na tęż sumę zastawiwszy od lat kilku ustawicznie rekwirując od skarbu sumy 5.650 zł. odszukać nie może i znaczną fortun swoich na usłudze Rzptej poniósł stratę, bra­ tersko IMci p. komisarza obligując, aby authoritate muneris sui serio z skarbem koronnym expostulował, żeby suma pomieniona mianowanemu IMci p. Strzemeskiemu na tej komissyej parata pecunia, nie przez assygnacye, wykazana była. 10. Także, ponieważ między tymże IMcią p. Strzemeskim, a 1Mcią p. porucznikiem IMci zaszły dekreta wojskowe i wielom kompaniej za IMć p. Strzemeski wypłacił u tegoż skarbu koronnego, IMć p. komisarz instabit, aby na chorągiew wszystkie według likwidacyej regestrów przychodzące zasługi od rąk IMci p. Strzemeskiego, jako rotmistrza i osia­dłego w tej ojczyźnie civis a nie żadnym deputatom tej chorągwie wydawane były. 11. A że w ziemi naszej wznieciły się incognita homicidia, najazdy, rozboje, złodziejstwa i świeżo ludzie pozabijano, a stąd circa rudera na pustyni mieszkać nulla securitas, chcąc mieć provisum, aby takie facinora nie zagęszczały się et incogniti praedones nie mogli mieć utajenia, insistendo prawu pospolitemu, które IMć pp. starostom sądowym securitatem publicam zleciło, uprosiliśmy JWIMć p. Andrzeja Potockiego, wojewody kijowskiego i starosty naszego halic­ kiego, aby pro munere urzędu swego na takowych ludzi animadvertat excessivos łapać a suo officio sądzić i karać przykazał, co, żeby tem snadniej do skutku przyjść mogło, tegoż IMci p. wojewody prosimy, aby zaraz po sejmiku do miasteczek i po parafiach uniwersały swoje rozesłał, żeby kożdy dziedzic lubo quocumque titulo dzierżawca miasteczek i wsi w ziemi naszej kożdy w majętności swojej porządek uczynił, i jeśliby we wsi jego jakowe osoby podejrzane przechodniowe i ultaje, sprawy o sobie dać nie umiejący, pokazały się, onych łapał i do grodu odesłał, a jeśliby kupy takie, którymby wydołać swemi siłami nie mógł, do IMci p. woje­ wody dawał znać, kożdy z nas insimul et invicem sobie laudo praesenti stanowimy i obli­ gujemy się, iż kożdy między poddanymi swymi takich ludzi będzie i onych utajać nie ma przez się lub przez poddanych swoich dodawać nie będzie. Jeśliby z którego posesyej sąsiadowi szkoda albo najazd jaki stał się, taki każdy propter inanimadversionem, kto circa possessionem manebit, za to odpowiadać powinien będzie. Ażeby tem snadniej huic malo mederi mogło się, instigatora sobie IMć p. Wawrzyńca Sanickiego postanawiamy, który o takich dowiedziawszy się swawolnikach, IMci p. staroście deferet, i jeśli będą personae vagabundae et impossessionatae captivationem onych ludźmi IMci p. starosty procurabit, jeśliby zaś osiadłe adcitabit et causam contra tales promovebit, któremu IMć p. instygatorowi salarium zł. sto deklarujemy. 12. Wygadzając przytem potrzebom ziemi naszej zgodą powszechną czopowe i prasułkę podnosimy i postanawiamy, który podatek eo modo currere powinien będzie. Naprzód czopowe w tych tylko miastach, kędy przez nieprzyjaciela koronnego non sunt conflagrata wy­bierane być ma, które zaś conflagrata et desertata od płacenia czopowego wolnymi deklarujemy IMć p. administrator czopowego żadnemi exakcyami onych uciążać nie będzie powinien. Prasułkę zaś takowym wybierać ma sposobem od ludzi solą handlujących, a w ziemi naszej mieszka­jących, po groszy sześciu, od ludzi zaś postronnych more veteri po groszy trzynastu brać będzie powinien. To przytem warujemy, iż od fur, które z własną solą z żup swoich wyprawiać będzie, ten podatek wyciągany być nie powinien. 13. Wybierania tego podatku na miejscach antiquo.usu zwyczajnych od dnia dzisiej­szego naznaczamy, który lubo od roku zupełnego postanawiamy, jednak legibus antiquis non praeiudicando reassumptionem onego na sejmiku electionis deputata post festum Nativitatis Beatissimae Virginis przypadającym, sobie ostrzegamy. Na którym sejmiku wolno będzie tegoż Akta grodzkie i ziemskie XXIV. 52